Wat niet wordt gezegd, maar wat je wel voelt.

Veel in een relatie wordt niet uitgesproken. Dat kan ook niet. Maar al te vaak wordt ook dat niet uitgesproken wat alles bepalend kan worden voor de sfeer. Soms gaat het daarbij om hele eenvoudige onzichtbare dingen. Een voorbeeld.

Er is spanning in de relatie. Het loopt al wat langere tijd niet lekker meer. De man heeft zich teruggetrokken. Hij praat weinig, vraagt weinig en antwoord kort. De vrouw voelt zich daardoor onzeker en is afwachtend hoe hij thuis komt van zijn werk. Wat er dan kan gebeuren is het volgende.

Stel, hij komt iedere dag thuis van zijn werk met de auto. Dan is de kans groot dat als hij de oprit oprijdt hij zich al instelt op dat wanneer hij de deur open doet van zijn huis daar zijn vrouw staat met afwachtende ietwat onzekere ogen. Hij heeft daar helemaal geen zin in, hij is moe van zijn werk en wil even niets aan zijn hoofd. Voordat hij dan ook maar de autodeur open heeft gedaan om in huis te gaan heeft hij zich al ‘gewapend’ tegen de ontmoeting met zijn vrouw door zich af te sluiten. Het gevolg is dat als hij binnen komt en zijn vrouw staat daar dat hij al geremd is. Misschien nog een vluchtige kus, maar dan zo snel mogelijk doorlopen naar de kamer of kantoor om zich even op te sluiten in zichzelf. Als zijn vrouw begint te praten houdt hij het zo kort mogelijk om onuitgesproken duidelijk te maken dat hij daar geen zin in heeft.




Afbeelding van Andrew Martin via Pixabay

Zij aan de andere kant is druk geweest met de kinderen. En, zoals dat gaat, dat is vermoeiender dan de meeste mensen denken, want je hebt als ouder continue een controlelichtje knipperen of het wel goed gaat. Hoor je een klap, of stemverheffing, of gehuil, dan is er wat. Als haar man thuis komt is ze dan ook blij dat er weer wat nieuw leven in huis komt en wil ze hem ook verwelkomen bij de deur. Tegelijkertijd zet ze zich schrap omdat hij de laatste tijd zo kortaf en afwijzend is. Ze is er al op ingesteld om hem te scannen: hoe is het vandaag gesteld. Nog voordat de deur open gaat staat zij met een dubbel gevoel van verlangend afwachten en onzekerheid te kijken.

Ze hebben elkaar nog niet gezien en bij beiden is de spanning en de afstand al opgebouwd.

Het tweede bedrijf volgt dan automatisch. Zij wil graag vertellen, over de dag, of wat er dan ook maar op haar hart ligt. Zo zijn veel vrouwen: door te praten komt er lucht van binnen. Hij daarentegen wil graag rust, niet praten, dood tijd. Zo zijn veel mannen: door compleet stil te vallen komt er ruimte van binnen.

Zij begint te praten, hij wil wel luisteren om haar recht te doen, hij weet dat dat haar manier is. Maar eigenlijk kan hij het niet opbrengen. Het roept weerstand op. Met als gevolg dat hij met een half oor luistert. Hij hoort haar wel, maar echt luisteren kun je het niet noemen. Ook al omdat het naar zijn idee ‘nergens om gaat’. Zo zijn veel vrouwen: al pratend maken ze voor zichzelf duidelijk wat er op een rijtje moet worden gezet.

Hij antwoordt kort, draagt oplossingen aan, geeft commentaar. Maar dat is nu juist net waar ze niet op zit te wachten. Zo zijn veel mannen: is er wat aan de hand, dan los je het op en is het afgehandeld.

Zij merkt dat hij niet echt luistert en in plaats van te stoppen zet ze er eerder een tandje bij omdat ze het nodig heeft om te vertellen. Maar het komt niet aan.

Op een gegeven moment valt het stil.

Twee onvoldane mensen die elkaar wel liefhebben, maar niet bereiken.

Omdat je je het zelf meestal niet of nauwelijks bewust bent kan het helpen als je een buitenstaander hebt die je laat zien welke positie je beiden inneemt. Als je beiden weet hoe het werkt, kun je het snel leren om het anders te doen.