Veel in een langdurige relatie wordt vanzelfsprekend. Niet alleen de goede dingen, maar ook gewoontes die in de weg gaan staan.
Een voorbeeld zijn de kleine ergernissen. Een kleine ergernissen waar ik thuis wel eens tegenaan loop zijn de pannen op het fornuis. Mijn vrouw ruimt soms wel alle overige spullen op, maar op de één of andere manier ziet ze de pannen soms niet staan. Omdat dat met enige regelmaat terug komt valt het mij op.
En als ik dan voordat ik kan gaan koken eerst de pannen moet schoonmaken……
Je snapt helemaal wat ik bedoel.
Het eigenaardige is hoe we daar vaak mee omgaan. We zeggen het soms, soms ook niet. Maar op een gegeven moment zeggen we het niet meer, maar ergeren we ons alleen maar. En dan gebeurt er iets onzichtbaars wat beide partners voelen: er ontstaat ergernis en afstand.
Als ik mij erger en het niet uit dan is dat voor de ander zo goed al meteen merkbaar. Je voelt dat de ander wat afstandelijker is, of stiller of ontwijkender, je niet aankijkt, niet direct antwoordt, of korter is, of op zijn minst je niet als een vrolijke hond begroet ?
Maar je weet niet wat er is.
Zit de ander niet goed in haar/zijn vel?
Is hij/zij moe?
Is zij/hij gewoon wat peinzend en terug getrokken?
Is er iets?
Hoe reageer je? Vaak doe je dan niets, of nog niets. Met als gevolg dat de afstand en de onderkoelde onderlinge verhouding zo blijft. Totdat…..
Totdat kan heel lang duren, soms houden mensen zich heel lang in, stapelen ze op, niet één ding, maar een hele reeks. Maar op een gegeven moment is de maat dan vol, of … de relatie leeg gelopen.
Je kunt het zien als een batterij die langzaam leeg loopt. Het doet druppelsgewijs de energie wegvloeien totdat de batterij leeg is. Zo gaat het dan ook in de relatie. Het is niet meer gezellig, omdat de ander zo doet, wordt je zelf ook kouder, omdat jij zo doet, wordt de ander kouder. Kortom je zit in een negatieve cirkel die jullie beiden naar beneden trekt.
Roué Verveer kan het prachtig uitleggen
Kun je het anders doen?. Ik heb geleerd dat dat heel eenvoudig kan. En dat als je dat doet, dat dat een enorm effect heeft. Hier heb je het medicijn.
Bij kleine ergernissen kun je drie dingen doen:
1. Je kunt niets zeggen en je blijven ergeren. Met het voorspelbare risico dat je in de hierboven genoemde spiraal terecht komt waar je beiden niet blij van wordt. Dat raad ik je af.
Dan blijven er nog twee mogelijkheden over:
2. Je kaart het op een vriendelijke manier aan bij je partner. ‘Zou je dat willen opruimen, ik heb er last van’, ‘die losse plint zit me in de weg, zou je mij een plezier willen doen en hem vandaag nog vast willen zetten? . Kortom concreet vragen. En als je de ervaring hebt dat de ander dan nog het er vaak bij laat zitten moet je het zo concreet mogelijk maken met tijdsaanduiding er bij. Als dat niet werkt, wordt het tijd om aan tafel te gaan zitten en er even een punt van te maken. Dan is het zaak om de ander te confronteren en voor te leggen ‘ik vind dit belangrijk’, ‘ik heb er last van’, ‘ik zou dit graag willen’, ‘zou je het voor mij willen doen?’
3. Een alternatief wat ik vaak gebruik is eenvoudig weg: het zelf doen en het dan ook loslaten. Kortom ik ruim het spul op en heb het er niet over. Misschien de volgende keer wel weer maar deze keer niet. Ik doe dat alleen als ik ook in staat ben om het los te laten. Immers, meestal gaat het om kleine dingen die je ergeren. Dan is de vraag of je daar elke keer een punt van moet maken. Zelf ben je ook niet perfect.
Het gaat er dus om, om een balans te vinden: wanneer kaart je iets aan, hoe bespreek je het, en wanneer laat je het gaan.
Als het je in de weg gaat zitten, moet je er werk van maken, anders krijg je de rekening.
Als je helder maakt naar elkaar dan zul je ontdekken dat het vaak kleine dingen zijn die eenvoudig zijn op te lossen en die een enorm effect kunnen hebben in huis. Je houdt de relatie lichter, je hebt zelf minder last van geërgerd zijn en je inhouden, en je hebt het gevoel dat de ander je ziet en je serieus neemt, ook in de kleine dingen.